Po 22 latach obecności na rynku i sprzedaży 4,5 miliona egzemplarzy, pierwsza generacja modelu Panda została wycofana z linii produkcyjnych, ustępując miejsca swojemu następcy – Pandzie z 2003 roku.
Pierwsza generacja Pandy była niczym więcej jak tylko pudłem na kołach. Była tania w zakupie, łatwa w użytkowaniu i niezawodna. Jednak w 2003 roku wydawała się już zbyt stara i przestarzała. Fiat wspólnie z Fordem opracował nową platformę, która została wykorzystana do produkcji modeli 500, drugiej generacji Ka oraz Pandę.
Wyglądająca na wysoką, ale wciąż z płaskimi bocznymi panelami, druga generacja Pandy miała kwadratowe reflektory oraz wąski, dwuszczelinowy grill między nimi. W zależności od wersji wyposażeniowej, Fiat umieścił parę świateł przeciwmgielnych po bokach zderzaka oraz szeroki grill między nimi. Z boków, projektanci stworzyli nietypową linię okien, z opadającym obszarem na tylnych drzwiach i mniejszym, trzecim oknem między słupkami C i D. Pionowy spadek z tyłu dla klapy bagażnika był rozwiązaniem funkcjonalnym.
Wnętrze wykończono wysoko zamontowanymi siedzeniami i zaokrągloną deską rozdzielczą. Producent umieścił dźwignię zmiany biegów na centralnej konsole, podczas gdy panel wskaźników przypominał ten z Fiata Punto, ale z innym zestawem wskaźników powyżej. Producent obiecał i dostarczył miejsca dla czterech dorosłych. Tylna kanapa była zbyt ciasna dla trzech dorosłych, ale odpowiednia dla trzech dzieci.