Po wielu wahaniach, zmaganiach i litrze rozlanej kawy, zespół inżynierów Fiata w końcu zaprezentował drugą generację modelu Panda w 2003 roku.
Tym razem włoski producent samochodów podjął słuszną decyzję i od razu zaoferował wersję 4×4. Nie było to jednak łatwe zadanie, ponieważ inżynierowie musieli pracować nad platformą, która od początku mogła obsługiwać napęd na wszystkie koła. To może być jednym z powodów opóźnienia w premierze drugiej generacji Pand, co sprawiło, że Fiat przez dwanaście lat utrzymywał na rynku pierwszą generację.
Za wygląd drugiej generacji Pand odpowiadało Centro Stile Fiat. Projekt rozpoczęto od zera, a zespół projektowy nie czerpał inspiracji z poprzedniej generacji. Choć nadal zachowano kanciaste proporcje, nie było w nim ostrych krawędzi ani prostych linii. Tylko reflektory i kratka miały prostokątny kształt. Zderzak miał czarną środkową część, która imitowała plastikową osłonę chroniącą podwozie, jednak był to tylko element stylizacji. Z boków, czarne wstawki na drzwiach i nadkolach sugerowały, że samochód mógłby mieć pewne zdolności terenowe.
Wewnątrz, Fiat zainstalował tę samą kabinę co w innych modelach Pandy, z pewnymi zmianami kolorystycznymi i opcjami tapicerki. Dzięki wysokiemu nadwoziu, było wystarczająco miejsca dla czterech dorosłych pasażerów, z kubełkowymi siedzeniami z przodu i profilowaną, dzieloną kanapą z tyłu.
Fiat znacznie poprawił platformę techniczną w porównaniu do modelu Panda MKI. Wyposażono ją w elektronicznie sterowany centralny dyferencjał oraz ESP dostosowane specjalnie do śliskich nawierzchni. Dzięki temu mały samochód mógł poruszać się po zaśnieżonych lub błotnistych powierzchniach z łatwością, przewyższając wiele innych renomowanych pojazdów terenowych.
Panda o wysokim nadwoziu czerpie wyraźne inspiracje ze stylu małych MPV oraz SUV-ów, a szczególnie tylne światła przypominają znacznie większe pojazdy, takie jak Volvo. Panda zdobyła tytuł Europejskiego Samochodu Roku w 2004 roku.
Panda oferuje opcję dzielonych tylnych siedzeń, co czyni ją pojazdem dla czterech osób. Od września 2005 roku, wszystkie Pandas są wyposażone w system kontroli stabilności, ABS, EBD oraz przynajmniej dwie poduszki powietrzne z przodu. Dźwignia zmiany biegów znajduje się wysoko na centralnej desce rozdzielczej, co ma na celu wygodniejsze zmienianie biegów w porównaniu do tradycyjnej dźwigni zamontowanej na podłodze.
Nękany problemami finansowymi Fiat potrzebował, aby nowa Panda odniosła sukces, i rzeczywiście tak się stało, sprzedano pół miliona egzemplarzy do października 2005 roku. Sprzedaje się szczególnie dobrze we Włoszech (ponad połowa produkowanych samochodów trafia na rynek włoski), postrzegana jest jako duchowy następca Fiata 500, a nie jako zamiennik dla Seicento czy starej Pandy. 500-tysięczna nowa Panda powstała 5 października 2005 roku, była to jasnoniebieska Panda Emotions z silnikiem diesla 1.3 L.
Wersje
Podstawowa wersja Actual ma czarne zderzaki, brakuje jej elektrycznych szyb oraz pełnowymiarowego koła zapasowego. Actual został wprowadzony na rynek w styczniu 2004.
Wersja Active, wprowadzona w maju 2005, ma zderzaki w kolorze nadwozia, elektryczne szyby z przodu oraz centralny zamek. Radio, odtwarzacz kasetowy/CD, ABS, poduszka powietrzna po stronie pasażera, wspomaganie kierownicy oraz manualna klimatyzacja są dostępne jako opcje. Od września 2005 roku ABS i poduszka powietrzna dla pasażera z przodu stały się standardem.
Wersja Active Plus jest nieco lepiej wyposażona niż Active, z odtwarzaczem kasetowym/CD w standardzie. Produkcja Active Plus zakończyła się w grudniu 2003 roku.
Fiat Panda 4×4 (2004)
2004 Fiat Panda 4×4
Wersja Dynamic ma w standardzie ABS, podwójne poduszki powietrzne, belki dachowe, wspomaganie kierownicy oraz odtwarzacz kasetowy. Odtwarzacz CD/MP3, zmieniarka CD, felgi aluminiowe, manualna lub automatyczna klimatyzacja, szklany dach oraz półautomatyczna skrzynia biegów są dostępne jako opcje. Od września 2005 roku cztery poduszki powietrzne stały się standardem w niektórych krajach, z możliwością dodania dwóch dodatkowych poduszek powietrznych kurtynowych.
Wersja Emotion (Eleganza) jest najlepiej wyposażoną wersją. Ten konkretny poziom wyposażenia ma znaczne ulepszenia w porównaniu do Dynamic, z odtwarzaczem CD w standardzie, felgami aluminiowymi z oponami niskoprofilowymi oraz automatyczną klimatyzacją. W niektórych krajach, takich jak Wielka Brytania, wersja Emotion sprzedawana jest jako „Eleganza”.
Wersja 4/4 Climbing, wprowadzona w grudniu 2004 roku, ma wyższy prześwit oraz większe koła i opony niż inne wersje. Napęd na cztery koła sprawia, że ta wersja jest wolniejsza niż inne. Wyposażenie jest podobne do tego w Dynamic. Climbing jednak nie ma blokady dyferencjału oraz skrzyni biegów z reduktorem. Wersja Climbing wyróżnia się nieco wyższym zawieszeniem, dodatkowymi czarnymi plastikowymi nakładkami na zderzaki oraz znaczkiem „Climbing” tuż pod znaczkiem „Panda” z lewej strony tablicy rejestracyjnej.
Wersja 4/4 Cross, podobnie jak Climbing, ma inne kształty przednich i tylnych świateł oraz dodatkowe poszycia boczne. W przeciwieństwie do Climbing, Cross ma blokadę dyferencjału. Wersja Cross stała się dostępna w styczniu 2006 roku we Włoszech, a w Polsce będzie dostępna we wrześniu 2006 roku, ponad 9 miesięcy po jej wprowadzeniu w grudniu 2005.
Actual i Active są również podstawą dla wersji Actual Van i Active Van, które mogą być wykorzystywane jako małe furgonetki (mają również dodatkową siatkę zabezpieczającą za przednimi siedzeniami oraz demontowalne tylne siedzenia). Te wersje można zidentyfikować po małej etykiecie „Van” na tylnych drzwiach.
Krążyły plotki o wersji Sporting, z innymi kształtami zderzaków oraz dwoma nowymi silnikami o większej mocy (ocenianymi na 75 bhp i 95 bhp). Ta edycja miała być oczekiwana pod koniec 2005 roku lub na początku 2006 roku.
W międzyczasie wyprodukowano wiele limitowanych edycji Pandy (tylko wersje Active i Dynamic). Każda z nich miała dodatkowe wyposażenie wnętrza, które odróżniało je od modelu podstawowego.
Silniki
Najmniejszy silnik, 1.1 L benzynowy silnik SOHC FIRE, o mocy 54 bhp, znany z Fiata Seicento, był krytykowany za niewystarczającą moc dla Pandy, która waży ponad 850 kg, a przyspieszenie było szczególnie uznawane za bardzo wolne. Niemniej jednak, silnik ten zyskuje na elastyczności i mocy wraz z użytkowaniem.
Silnik diesla 1.3 L MultiJet ma moc 75 bhp i 100 ft•lbf momentu obrotowego; jest najbardziej ekonomiczny ze wszystkich dostępnych silników. Jednak ten silnik jest osłabiony w porównaniu do Punto (gdzie rozwija 120 ft•lbf momentu obrotowego) z powodu słabszej skrzyni biegów Pandy. Pandy z silnikami diesla można łatwo rozpoznać po znaczku „MultiJet” po prawej stronie tablicy rejestracyjnej.
Prędkości maksymalne