Fiat zrewolucjonizował swoje procesy produkcji samochodów, a model Ritmo był jego pierwszym produktem, który był spawany i montowany przez roboty, podnosząc standardy jakości i obniżając koszty produkcji.
Włoski producent samochodów potrzebował kompaktowego hatchbacka, aby stawić czoła dominującemu Volkswagenowi Golfowi, i wykonał większość właściwych kroków, od projektu po produkt końcowy. Nieco gorzej wypadł w kwestii silników oraz systemu kontroli jakości.
Fiat polegał na swoim własnym centrum projektowym (Centro Stile Fiat), a przy wersji kabriolet współpracował z Bertone Studio. Z przodu samochód miał parę okrągłych reflektorów otoczonych plastikowym zderzakiem po dolnej stronie oraz maską u góry. Ritmo był dostępny jako hatchback z trzema i pięcioma drzwiami. Z boków okrągłe, płaskie klamki były unikalne na rynku. Z tyłu projektanci dodali niewielki wypust na tylnej części dachu, poprawiający przepływ powietrza. Ritmo miał współczynnik aerodynamiki wynoszący 0.3, jeden z najniższych w branży motoryzacyjnej z tamtych czasów.
Wnętrze zaprojektowano jako bardzo przestronne z miejscami dla pięciu dorosłych osób. Jednak środkowe miejsce na tylnej kanapie powinno być mniejsze. Fiat wprowadził nowy kształt deski rozdzielczej z nachyloną górną częścią i prostokątnym zestawem wskaźników, który po jednej stronie miał cyfrowy zegar. W panelu instrumentów producent umieścił dwie duże tarcze dla prędkościomierza i obrotomierza. Wskaźnik poziomu paliwa był umieszczony wertykalnie na dole, a wskaźnik temperatury płynu chłodzącego na górze między nimi. Aby powiększyć bagażnik, Fiat zamontował składane oparcie siedzenia w jednym kawałku.