Fiat wprowadził facelift dla modelu Uno w 1989 roku, próbując przekonać klientów, że to zupełnie nowy samochód.
W miarę jak technologia się rozwijała, produkty Fiata zaczęły tracić na znaczeniu w obliczu konkurencji. Udało mu się jednak utrzymać pozycję w budżetowym segmencie rynku, a nowe rynki na wschodnioeuropeńskim kontynencie pomogły im sprzedać więcej, niż się spodziewano. Uno, na przykład, stało się jednym z jego flagowych modeli, który zyskał znaczną popularność dzięki rynkowi polskiemu, zwłaszcza w wersji pięciodrzwiowej.
Proste linie z lat 80. nie były już modne, więc włoscy projektanci musieli się dostosować. Fiat zaktualizował design Uno, łagodząc kąty, aby samochód nie wyglądał jak pudełko na kołach. Nowe reflektory były mniejsze, a zderzaki plastikowe miały nowoczesny kształt. Uno było dostępne w wersjach trzy- i pięciodrzwiowej. Mimo że klienci z Europy Wschodniej preferowali sedany, pięciodrzwiowe hatchbacki przekonały wielu z nich do porzucenia starszych, komunistycznych aut i przesiadki na zachodnie pojazdy.
Wnętrze otrzymało nowy projekt deski rozdzielczej z wbudowanym popielniczką na konsoli środkowej. Wcześniej była ona montowana na górze panelu, jakby dodawana później. Projektanci poprawili również schowek. Dzięki konstrukcji hatchbacka, producent mógł zainstalować składane siedzenie z tyłu, co zwiększało przestrzeń bagażową.