Ford wydał 700 milionów dolarów na program redukcji zatrudnienia pod koniec lat 70-tych, a Bronco zostało zmodernizowane, aby poprawić efektywność paliwową i zapewnić bardziej komfortową jazdę.
Patrząc na trzecią generację Bronco i porównując ją do jej poprzednika, nie da się dostrzec, gdzie poszły te pieniądze. Wyglądały tak podobnie, że można by je uznać za jedynie lifting. A jednak był to całkowicie nowy pojazd, który zastąpił inny model, który był na rynku zaledwie kilka lat. Ford był dumny z Bronco z 1980 roku, jakby było to najlepsze auto w swojej klasie. A tak nie było.
Trzecie Bronco wciąż było pojazdem na ramie, stworzonym do trudnych warunków terenowych, ale producent poprawił jego aerodynamikę, aby zmniejszyć hałas wiatru i poprawić efektywność paliwową. Jednak płaska przednia część z kwadratowymi reflektorami i kratką przypominającą ogrodzenie nie wydawała się być zbyt aerodynamiczna. Jego szyba czołowa była jeszcze bardziej pochylona niż w poprzedniku, co rzeczywiście stanowiło poprawę.
Wnętrze było przestronne, ale można było zauważyć, że projektanci pracowali do późna, aby zakończyć projekt na czas, a przy tym zignorowali widoczność dla kierowcy. Oprócz opcjonalnego zapasowego koła z tyłu, istniał słupek B, który blokował widok. Jednak po wejściu do środka, wszyscy na pokładzie mogli cieszyć się widokiem z lotu ptaka nad ruchem drogowym.