W 2000 roku Ford wprowadził model Explorer Sport Trac jako pickup oparty na Explorerze, skierowany na rynek amerykański dla osób poszukujących pojazdu rekreacyjnego.
Podczas gdy Ford F150 pozostawał najlepiej sprzedającym się pojazdem na świecie, firma zauważyła, że klienci zaczęli poszukiwać mniej wytrzymałych pojazdów do holowania łodzi lub przyczep na kemping. Na rynku pojazdy takie jak Honda Ridgeline, Nissan Frontier czy Toyota Tacoma zaczęły przyciągać klientów Forda. Sport Trac oparty był na tej samej platformie co Explorer i dzielił z nim większość cech komfortu.
Mniej szorstki, łagodniejszy w kształcie i z plastikowymi nadkolami, Explorer Sport Trac wyróżniał się w ofercie Forda. W przeciwieństwie do serii F, która miała ćwierćpanel zaczynający się za tylnymi drzwiami, a kończący za samochodem, Sport Trac miał wyraźnie oddzieloną przestrzeń ładunkową. Przednia część, aż do słupków C, przypominała linię Explorer z podobnymi reflektorami, drzwiami i oknami.
Wewnątrz, Ford zainstalował deskę rozdzielczą przypominającą samochód osobowy, z miękkimi i zaokrąglonymi kształtami nad zestawem wskaźników. Białe wskaźniki przypominały te w samochodach sportowych, mimo że posiadały więcej wskaźników niż standardowy pojazd uliczny. Na górze centralnej konsoli zespół projektowy umieścił dwa otwory wentylacyjne, a poniżej nich znajdowało się radio CD. Ford oferował dwa fotele kubełkowe z przodu i rozkładaną ławkę z tyłu.