Projekt Fiesta rozpoczął się w 1972 roku, kiedy Henry Ford II zatwierdził powstanie małego samochodu osobowego z napędem na przednie koła, zaprojektowanego jako pojazd globalny, który miał być sprzedawany na całym świecie.
Inżynierowie Forda zauważyli rosnącą popularność samochodów z napędem na przednie koła na rynku. Co więcej, producent już od 1960 roku produkował model Taunus w Europie, który miał tę samą konstrukcję, a odniósł znaczący sukces w kategorii małych aut. Fiesta była jednak mniejsza i idealnie nadawała się do zastosowania tej konfiguracji silnika i skrzyni biegów.
Marka z niebieskim owalnym logo starała się stworzyć Fiastę jako przystępny cenowo pojazd, unikając jednocześnie banalności. Jej małe, prostokątne reflektory z oddzielnymi kierunkowskazami pod nimi były nowym trendem dla producenta. Pomiędzy nimi znajdowały się czarne, plastikowe wloty z poziomymi szczelinami, umieszczone powyżej metalowego zderzaka. Z tyłu dłuższy zderzak kontynuował linię przedniego pasa. Z boków lekko wygięta linia okien tworzyła charakterystyczny element designu dla tego małego pojazdu. Z tyłu Fiesta miała szeroko otwierającą się klapę bagażnika, pomiędzy wąskimi, pionowo umieszczonymi lampami tylnej.
Wnętrze było równie proste jak na zewnątrz, z płaską deską rozdzielczą, wyposażoną w otwarty schowek przed pasażerem. Zestaw wskaźników składał się z dwóch okrągłych tarcz dla prędkościomierza i obrotomierza oraz mniejszej dla poziomu paliwa. Płaskie przednie fotele były wystarczające do codziennej jazdy, ale niczym szczególnym się nie wyróżniały. Zaskakująco, z tyłu samochód oferował wystarczająco miejsca dla dwóch dorosłych osób.