Po zaledwie dwóch latach od wprowadzenia na rynek, druga generacja Mondeo doczekała się delikatnego faceliftingu, który nieznacznie poprawił jego wygląd oraz niektóre wykończenia wnętrza.
Mondeo było liderem w swojej klasie, a w niektórych krajach dominowało w segmencie aut średniej wielkości dzięki szerszej ofercie nadwozi niż jego główny rywal, Volkswagen Passat. Model z niebieskim owalem był dostępny w wersji sedan, hatchback oraz kombi. Tylko Opel/Vauxhall Vectra oferował taki sam wybór nadwozi.
Na zewnątrz, jedyną zauważalną zmianą była atrapa grilla, która zyskała chromowane obramowanie oraz siatkową strukturę. Zmieniono również zderzak, który otrzymał większe światła przeciwmgielne w nowych obudowach. Z boku, kierunkowskazy montowane na błotnikach były przezroczyste zamiast pomarańczowych. Z tyłu, światła tylne w modelu na rok 2003 miały przezroczyste soczewki kierunkowskazów zamiast czerwonych, ale producent nie zdołał rozwiązać problemu z szerokim słupkiem C w wersji hatchback.
Wnętrze zostało poprawione lub zmienione, aby podnieść jakość samochodu. Na przykład, Ford podpisał umowę z Sony na dostarczenie jednostki CD-radio, która była znacznie lepiej wkomponowana w centralną konsolę. Inne przyciski i przełączniki zyskały nowy, ulepszony design. Dzięki dzielonej tylnej kanapie, Mondeo hatchback mógł zaoferować bagażnik o pojemności między 500 litrów (17,65 cu-ft) a 1370 litrów (48,38 cu-ft).