Mustang zyskał na wielkości w modelu z 1971 roku, a materiały promocyjne producenta odwoływały się do wspomnień klientów dotyczących oryginalnego modelu z 1964 roku, który sprzedawał się w ogromnych ilościach.
Ford zauważył, że pierwotni klienci byli teraz o sześć lub siedem lat starsi, mieli już dzieci i potrzebowali miejsca, aby je pomieścić. Podczas gdy oryginalny Mustang miał minimalną przestrzeń z tyłu, model z 1971 roku oferował wystarczająco miejsca dla nastolatków. Niestety, Mustang z ’71 roku nie przetrwał długo. Nowe przepisy dotyczące emisji oraz ubezpieczeń oraz porozumienia CAFE zakończyły erę muscle carów, a oryginalny pony-car przestał być takim pojazdem.
Jego długi kapelusz i opadający dach zakończony prawie płaską szybą sprawiały wrażenie sportowego samochodu. Ford nawet powiedział, że design był inspirowany europejskimi samochodami sportowymi. Spoiler pod przednim zderzakiem, wbudowane klamki drzwi oraz skrzydło na tylnej klapie w pewien sposób potwierdzały te twierdzenia. Jednak rozmiar i waga samochodu były zupełnie inne.
W środku Ford zainstalował wysokie fotele kubełkowe zintegrowane z zagłówkami. Mogły się one pochylać i przesuwać do przodu, aby zrobić miejsce dla pasażerów z tyłu. Deska rozdzielcza była lekko nachylona i lekko zakrzywiona. Przed kierowcą znajdowały się podstawowe wskaźniki pokazujące prędkość, poziom paliwa oraz duży zegar. Co zaskakujące, w tym sportowym samochodzie nie było obrotomierza.