Ford wprowadził trzecią generację swojego lekkiego pickup-trucka w 1997 roku jako model z 1998 roku, jednak dwa lata później zaprezentował wersję Super Cab, wprowadzając kilka innych ulepszeń.
Podczas gdy F-Series dominował na rynku pickupów, jego mniejszy brat Ranger starał się zdobyć uznanie. W odróżnieniu od europejskiego odpowiednika, który był dostępny z silnikiem diesla, amerykańska wersja była wyposażona wyłącznie w jednostki benzynowe, a wersja Super Cab oferowała sporo miejsca za siedzeniami.
Ranger nie musiał wstydzić się swojego większego rodzeństwa. Aby to udowodnić, miał podobny przód, ze klasycznym czarnym grillem. W przeciwieństwie do niezmienionego modelu z 1998 roku, Ranger z 2000 roku miał inne reflektory, w których kierunkowskazy znajdowały się po zewnętrznej stronie lamp, a nie pod nimi. Inną istotną modyfikacją był plastikowy zderzak przedni, który zastąpił wcześniej stosowany metalowy, chromowany zderzak. Oba pojazdy były bardzo podobne z tyłu, z jedynie kilkoma drobnymi zmianami w klapach bagażników w modelu z 2000 roku.
Wnętrze Rangera łączyło cechy pickupa i zwykłego auta. W centralnej części znajdowały się kontrolki klimatyzacji oraz radio. Ford zdecydował się na zainstalowanie dźwigni zmiany biegów na kolumnie dla pojazdów z automatyczną skrzynią biegów, natomiast w wersji z manualem Ranger miał dźwignię umieszczoną na podłodze. Za siedzeniami znajdowała się przestrzeń odpowiednia na narzędzia lub bagaż. W odróżnieniu od większych wersji, nie miał tylnych siedzeń, ale przynajmniej oferował schowek w kabinie.