W 1952 roku gotowy był pierwszy prototyp Corvetty, a w Europie Ford zaprezentował model Ford Taunus 12 M w kilku wersjach nadwozia, w tym kabriolecie.
Była to pierwsza generacja Taunusa w Europie, a Ford wykorzystał literę M od słowa „Meisterstück” (arcydzieło – ang.) dla swoich modeli, aby podkreślić jakość samochodu. Firma nie bała się nawet zaoferować pojazdu w wersji z otwartym dachem dla tych, którzy szukali czegoś więcej niż tylko środka transportu.
Taunus 12M z 1952 roku charakteryzował się nadwoziem w kształcie „pontonowym”, z błotnikami licującymi się z drzwiami i tylnymi błotnikami. Był dostępny jako dwudrzwiowy sedan lub kabriolet. Nisko osadzony grill nad chromowanym zderzakiem zapewniał wentylację małego silnika o pojemności 1,2 litra na przedniej części auta. Samochód był ewolucją modelu zaprojektowanego przed II wojną światową, który był ledwo produkowany ze względu na konflikt zbrojny. W wersji kabrioletu Ford upierał się, żeby w środku zmieściły się cztery miejsca, mimo że oznaczało to, iż podczas jazdy z opuszczonym dachem tylna część była odsłonięta.
Wewnątrz Ford zainstalował nową koncepcję deski rozdzielczej, która później przekształciła się w zestaw wskaźników. Były tam trzy zegary: centralnie umieszczony prędkościomierz, wskaźnik paliwa oraz wskaźnik naładowania po lewej stronie i zegar po prawej. Z boku, obok kierownicy, znajdowały się dwa suwaki do sterowania ogrzewaniem i wentylacją. W przeciwieństwie do coupe, kabriolet miał dwa miejsca z przodu zamiast ławki.