Zaprezentowany i nazwany przez Forda jako „samochód osobisty”, dwumiejscowy Thunderbird został zmodernizowany w 1956 roku, co poprawiło niektóre mankamenty modeli z 1955 roku. Jak na dzisiejsze standardy, można to określić jako łagodny facelifting.
W związku z tym General Motors wprowadziło Corvette w 1953 roku, nazywając ją „samochodem sportowym”. Ford nie chciał używać tych samych słów, określając swój model jako „samochód osobisty”, ale w rzeczywistości był on sportowy bardziej niż „Vette”. Miał swoje wady, ale przynajmniej oferowany był z trzypunktową skrzynią biegów i silnikiem V8 pod maską. W 1956 roku T-Bird został ulepszony.
Thunderbird standardowo wyposażono w zdejmowany twardy dach, który tworzył ogromny martwy punkt w tylnych ćwiartkach. Dlatego Ford zainstalował okrągłe okna w bocznych panelach, począwszy od 1956 roku. Przeniesiono też zapasowe koło za bagażnik do chromowanej podstawy na tylnym zderzaku. To przyczyniło się do nieco lepszego rozkładu masy i lepszego prowadzenia. W przeciwieństwie do Corvette, Thunderbird mógł utrzymać krok z europejskimi samochodami na zakrętach.
Wewnątrz, producent samochodu zamontował ławkę, która wyglądała jak dwa kubełkowe fotele dla dwóch pasażerów. Krytycy uważali, że duża kierownica znajduje się zbyt blisko klatki piersiowej kierowcy, ale nikomu to nie przeszkadzało. T-Bird był natychmiastowym sukcesem.