Ford zbudował dziewiątą generację Thunderbirda na tej samej platformie Fox-body, która była używana w Mercury Cougar, Ford LTD i Lincoln Continental.
Od samego początku produkcji Thunderbirda, Ford obawiał się, że oba modele będą się pokrywać, a podczas gdy Mustang zyskiwał mocniejsze silniki, T-Bird otrzymywał więcej funkcji, co czyniło go osobowym coupe luksusowym. Niestety, aby nie konkurować z Mustangiem, Ford uczynił Thunderbirda zbyt wolnym i mimo eleganckiego designu nie zdołał zaistnieć na szczytach sprzedaży.
Wygląd zewnętrzny był znacznie poprawiony w porównaniu do poprzednika. Jego konstrukcja z przesuniętą kabiną w tył, długą maską i krótkim bagażnikiem nadawała mu dynamiczny charakter. Dzięki pochylonej szybie i nachylonym tylnym oknie, samochód wyglądał bardzo atrakcyjnie. Z przodu, duże poziome reflektory poprawiały wygląd pojazdu. Projektanci Forda zamontowali w nim kolorowe zderzaki, które obejmowały całą karoserię zarówno z przodu, jak i z tyłu, z gumową listwą na nich. Z bocznych stron, małe okna za drzwiami wpuszczały więcej światła do wnętrza kabiny.
W środku, przednie fotele kubełkowe były zaprojektowane z myślą o komforcie. Jako pojazd luksusowy, Ford dodał drewniane wykończenia na desce rozdzielczej, drzwiach i konsoli centralnej. Na centralnej konsoli, Thunderbird posiadał odtwarzacz kaset magnetofonowych z automatycznym przewijaniem umieszczony niżej niż jednostka sterująca klimatyzacją.