Ford zastąpił model Aerostar modelem Windstar w 1994 roku, oferując znacznie lepszy design i płynniejsze linie. Cztery lata później wprowadzono drugą generację tego pojazdu.
To dość nietypowe dla amerykańskiego producenta samochodów, aby całkowicie zmienić swoją linię po zaledwie czterech latach, ale Ford podjął tę decyzję. Pierwsza generacja Windstara zdążyła zadebiutować rok przed minivanem Voyager firmy Chrysler, co okazało się mądrym posunięciem, które pomogło marce z niebieskim owalem zwiększyć swój udział w rynku. Starszy model Aerostar już nie radził sobie zbyt dobrze na rynku.
Napędzany przednimi kołami Windstar był dużym zaskoczeniem, ponieważ zbudowano go na nowej platformie, głównie przeznaczonej dla samochodów typu MPV. Jego zaokrąglony kształt z długą, opadającą maską i wysokim zawieszeniem sprawiał, że wyglądał bardziej luksusowo niż był w rzeczywistości. Duża powierzchnia okienna zajmowała prawie połowę wysokości pojazdu. Z tyłu projektanci zastosowali zaokrągloną klapę bagażnika zamiast płaskiego, pionowego opadania.
Ford zainstalował w Windstarze do ośmiu miejsc siedzących oraz drzwi przesuwne z napędem elektrycznym (standard po 2002 roku) po bokach, co umożliwiało szybsze załadowanie drużyny koszykarskiej niż w większości innych samochodów dostępnych na rynku. Duży, szeroki bagażnik z tyłu mógł pomieścić cały ich sprzęt. Deska rozdzielcza była prosta i funkcjonalna, z zaokrąglonymi kształtami i głębokim centrum.