Honda wprowadziła model Beat na rynek japoński w 1991 roku, rewolucjonizując segment kei-car.
Podczas gdy większość kei-carów była nudnymi pudełkami na kołach, które przypominały budki telefoniczne, Beat był zupełnie innym pojazdem. Nie został zaprojektowany z myślą o przewożeniu pięciu osób lub robieniu zakupów na tydzień. Honda stworzyła go dla klientów, którzy nie chcieli jeździć nudnymi samochodami. To był roadster z silnikiem umieszczonym z tyłu, który spełniał przepisy kei-car i zapoczątkował nową kulturę.
Honda nie była to pierwsza próba stworzenia zabawnego pojazdu w tym segmencie. Model 600 zrobił to wcześniej i odniósł sukces, ale Beat był znacznym krokiem naprzód. Jego wąskie lampy i krótki zwis przedni nadawały mu dłuższy wygląd. Pochylona przednia szyba była wydłużona nad kierownicą. Po bokach producent dodał wloty powietrza dla silnika umieszczonego w środkowej części pojazdu, a tylne koła zostały maksymalnie przesunięte do tyłu. Zakończono go jeszcze krótszym zwisem tylnym niż przednim.
W środku znajdowało się miejsce dla dwóch osób oddzielonych konsolą środkową, gdzie krótkiej dźwigni zmiany biegów nadano status głównej dekoracji. Deska rozdzielcza była przejrzysta, z odpowiednio nachyloną centralną częścią. Panel wskaźników wyglądał jakby pochodził z motocykla, zwłaszcza że obrotomierz miał czerwoną strefę na poziomie 8500 obr/min. Za siedzeniami inżynierowie umieścili zdejmowany dach z płótna, który był obsługiwany ręcznie.