Kluczem była prostota, a Honda trafiła w dziesiątkę, wprowadzając jeden z najtańszych samochodów na rynku amerykańskim. Co więcej, 3-drzwiowy Civic oferował więcej niż większość swoich konkurentów.
Honda zaprezentowała drugą generację modelu Civic w 1979 roku, a następnie ulepszyła ją pod koniec 1980 i ponownie w 1982 roku. Wraz z drugim liftingiem, japoński producent wprowadził owalne plastikowe zderzaki, które w tamtych czasach nie były zbyt powszechne.
Lifting z 1982 roku przyniósł parę prostokątnych reflektorów, które zastąpiły starsze, okrągłe. Mały hatchback nie wygrał żadnego konkursu piękności, co było jego główną wadą. W tamtym czasie wydawało się, że projektanci Hondy nie do końca wiedzieli, co robią.
Wnętrze Civica wyposażono w zdalnie regulowane lusterko w drzwiach po stronie pasażera, co było dużym udogodnieniem w jego segmencie. Dodatkowo, producent zamontował standardowe dywaniki na podłodze. W 1982 roku nieposiadanie odsłoniętego metalu pod stopami było istotną sprawą. Fotele kubełkowe oferowały dobrą boczną podporę dzięki swoim podparciom. Zestaw wskaźników zawierał obrotomierz zamontowany jako standard, nawet w wersjach z automatyczną skrzynią biegów.