Honda zaprezentowała siódmą generację hatchbacka Civic w 2001 roku, odpowiadając na rosnące zapotrzebowanie na tego typu pojazdy. Był to również pierwszy Civic z silnikiem diesla.
Po sprzedaży ponad 13 milionów modeli Civic na całym świecie, Honda postanowiła rozszerzyć siódmą generację o trzy wersje nadwozia: sedan oraz hatchbacki z trzema i pięcioma drzwiami. Ta ostatnia miała zastąpić wersję kombi swojego poprzednika.
Z ostrymi kątami i zaokrąglonymi panelami nadwozia, wersja pięciodrzwiowa nie była najlepiej wyglądającym autem w swojej klasie. To właśnie przez to nie odniosła takiego sukcesu na rynku. Krótki przód i wysoka część pasażerska sprawiały, że wyglądała jakby brakowało jej jakiejś części: albo większej tylnej części jak w kombi, albo bagażnika w stylu trzech skrzyń. Światła tylne były zamontowane w rogach, jakby projektanci zapomnieli je narysować i dodali je w ostatniej chwili.
W środku sytuacja wyglądała inaczej. Dźwignia zmiany biegów znajdowała się na środkowej konsoli, dzięki czemu ta ostatnia była czysta i przejrzysta. Zestaw wskaźników był w typowym stylu Hondy, łatwy do odczytania i niezbyt skomplikowany. Czarne deski rozdzielcze z srebrnymi wlotami powietrza były jedyną opcją. Z tyłu, kanapa była przystosowana dla trzech pasażerów z wystarczającą ilością miejsca na nogi i głowę, ale ograniczoną przestrzenią na biodra i ramiona.