Honda opracowała model Concerto wspólnie z firmą Rover, a jego celem byli klienci europejscy. Jednak wyniki nie spełniły oczekiwań.
Kiedy Honda była właścicielem brytyjskiej firmy Rover, starała się stworzyć kompaktowy pojazd, aby zaspokoić potrzeby europejskich kierowców. Efektem tego było trio Honda Concerto/Rover 200/Rover 400. Podczas gdy Concerto postrzegano jako samochód przeznaczony dla masowego rynku, jego brytyjski odpowiednik był traktowany jako model wyższej klasy, ale w podobnej cenie.
Był to ostatni okres, kiedy Honda wybrała kanciasty design dla swoich samochodów. Model Accord przeszedł już zmiany, a piąta generacja Civica miała wkrótce wejść na linie montażowe z zaokrąglonym wyglądem zewnętrznym. Z kolei Concerto wyglądało bliżej czwartej generacji Civica, z kanciastymi reflektorami i prostymi liniami na zderzakach oraz nadwoziu. Przynajmniej posiadało chowane klamki i lusterka w kolorze nadwozia. Główną różnicą między Concerto a czwartą generacją Civica była tylna część, gdzie nowy model miał klapę bagażnika oraz dodatkową parę okienek za słupkami C.
Wnętrze zostało w większości zapożyczone z Civica z 1987 roku, z niską pozycją siedzącą i prostymi liniami wewnątrz kabiny. Dzięki powiększonemu bagażnikowi, Concerto mogło pomieścić 400 litrów (14.1 cu-ft), a po złożeniu tylnych siedzeń, pojemność ta mogła sięgnąć nawet 1200 litrów (42.4 cu-ft). Dobrą wiadomością było, że oparcie siedzeń można było dzielić.