Był to pierwszy samochód marki Honda oficjalnie importowany do USA przez japońskiego producenta, który okazał się dość udany dzięki wysokiej efektywności paliwowej.
Soichiro Honda zbudował model N350 na rynek japoński, a w 1969 roku próbował sprzedać model N600, jednak nie odniósł sukcesu. Ponieważ silnik przekraczał kategorię Kei-car, klienci wybierali po prostu mniejszy silnik. W Wielkiej Brytanii N600 konkurował z Mini autorstwa Aleca Issigonisa. Mimo licznych zalet, N600 miał swoje wady, takie jak silnik chłodzony powietrzem typu motocyklowego, który osiągał zbyt wysokie obroty dla przeciętnego użytkownika.
Jego design różnił się niewiele od N350. Posiadał te same okrągłe reflektory, krótki przód i małe koła. Lekko nachylona szyba sprawiała, że samochód wydawał się jeszcze mniejszy niż był w rzeczywistości. Z tyłu producent zamontował zestaw świateł tuż nad chromowanym zderzakiem oraz dodatkowy zestaw na dole słupków C. Nie daj się zwieść, N600, podobnie jak N350, miał osobną pokrywę bagażnika, która nie otwierała się razem z tylną szybą.
W środku producent stwierdził, że jest miejsce dla czterech dorosłych, jednak projektanci dokonali obliczeń według japońskich standardów. Wyższy kierowca miał trudności z wpasowaniem się do pojazdu.