Hyundai wprowadził trzecią generację modelu Elantra w 2000 roku, a producent samochodów uznał, że wersja hatchback przyciągnie większą uwagę niż sedan. Okazało się to błędnym założeniem.
Auto ledwo zmieściło się w segmencie kompaktowym, oceniając według standardów lat 90-tych. To był nowy rozdział dla Hyundaia, co było widoczne, zwłaszcza od zewnątrz. Kolejnym atutem Elantry był wskaźnik niezawodności, który wzrósł w porównaniu do poprzednika.
Hatchback Elantra charakteryzował się wydłużoną kabiną oraz opadającym tyłem. Na przedzie znajdowały się skośne reflektory z ostrymi liniami i wyraźnymi lampami umieszczonymi w tym samym przezroczystym kloszu. Jego V-kształtny grill był kontynuowany na masce, gdzie znajdowały się dwie długie linie łączące się ze słupkami A. Po bokach linia okienna zaczynała się od końca nadkoli i biegła aż do tylnych świateł. Klienci w Europie nie byli zadowoleni z wyglądu tylnej części nadwozia.
Wewnątrz Elantra miała prostą deskę rozdzielczą i zestaw wskaźników, z zaokrągloną konsolą środkową. Jej przednie siedzenia miały więcej możliwości regulacji, w tym na osi pionowej. Z tyłu było ograniczone miejsce na głowę dla dorosłych pasażerów, ale wystarczająco dla dzieci. Tylna kanapa dzielona pozwalała na umiarkowane powiększenie i tak już przeciętnej wielkości bagażnika.