Ostatnia generacja modelu Excel była dostępna w trzech wersjach nadwozia: hatchback z trzema i pięcioma drzwiami oraz sedan. Był to model przejściowy do linii Accent.
To był czas niepewnej przyszłości dla koreańskiego producenta samochodów. Próbował różnych wersji dla różnych rynków, co dotyczyło także nazw. Podczas gdy w niektórych krajach Excel nosił tę nazwę, w innych występował pod innymi nazwami, takimi jak Accent czy Pony.
Stylizacja nadal była dość mdła, z zaokrąglonym kształtem. Można go uznać za jeden z lepszych przykładów biodesignu stworzonego przez producenta, który nie miał odpowiedniego doświadczenia w projektowaniu samochodów. Owalne, smukłe reflektory i wlot powietrza, który pełnił rolę kratki, były pierwszymi oznakami producenta, który nie do końca wiedział, jak odpowiednio połączyć elementy nadwozia i sprawić, by dobrze wyglądały. Przynajmniej nie był już brzydki. Po prostu mdły.
Wewnątrz nastąpiła znaczna poprawa jakości materiałów w porównaniu do poprzednika. Fotele pokryte materiałem welurowym i plastikowe panele drzwiowe były lepiej dopasowane i nie trzeszczały przez cały czas. Była to tylko nieśmiała próba poprawy wnętrza poprzez zastosowanie jasnoszarych kolorów oraz pastelowego wzoru na siedzeniach. Ponieważ był budowany jako hatchback, producent zainstalował tylne siedzenia z dzieloną kanapą.