Infiniti oficjalnie rozpoczęło sprzedaż pojazdów w listopadzie 1989 roku, wprowadzając na rynek model M30, który był w dużej mierze przerobioną wersją Nissana Laurel, samochodu niedostępnego w Stanach Zjednoczonych.
Leopard był jednym z najlepszych coupé produkowanych w portfolio Nissana w 1988 roku. Zarząd zdecydował, że idealnie nadaje się do wprowadzenia na rynek amerykański jako Infiniti. Dzielił niektóre części z modelem Skyline i okazał się niezwykle niezawodny. W przeciwieństwie do wersji japońskiej, dostępnej tylko jako coupé, w USA oferowano go także w wersji kabrioletu, przekształconego na samochód ze składanym dachem na amerykańskiej ziemi.
W 1986 roku Nissan wprowadził model Leopard na rynek japoński, charakteryzujący się kanciastym designem i smukłymi poziomymi reflektorami. Wąski przód i nieco podniesiona maska zakończona były szybką przednią szybą. Nie było filaru B ani centralnej klatki bezpieczeństwa. System elektrycznego dachu opracowała amerykańska firma Sunroof Corporation i zapewniał automatyczne, przyciskowe działanie. Aby spełnić amerykańskie normy bezpieczeństwa, Infiniti M30 Convertible był wyposażony w większe zderzaki.
Wnętrze M30 kabrioletu było starannie wykonane, z skórzaną tapicerką rozciągającą się na drzwiach i panelach bocznych. Posiadało kanciasty kokpit, z centralną konsolą lekko nachyloną w stronę przodu. W środku mogły zasiąść cztery osoby, ale przestrzeń na nogi dla pasażerów z tyłu była ograniczona.