Nissan był bardzo zdeterminowany, aby wejść w segment premium, a Q45 był jego najsilniejszym kandydatem na rynek amerykański.
Japoński producent samochodów wziął swoje modele z rynku krajowego i przekształcił je w produkty Infiniti. W 1996 roku wprowadził drugą generację Q45, zbudowaną na tej samej bazie co japoński Nissan Cedric. Choć była krótsza od swojego poprzednika, obiecywała być lepszym samochodem dla amerykańskich klientów.
W przeciwieństwie do Acurow i Lexusa, Infiniti próbowało zająć sportowszą niszę w segmencie premium. Jego atrapa chłodnicy przypominająca Lancię z chromowaną pionową listwą pośrodku oraz prostokątne, cofnięte reflektory boczne z przezroczystymi soczewkami nadawały mu sportowy, ale jednocześnie elegancki wygląd. Lekko zakrzywione linie nadwozia podkreślały luksusowy charakter samochodu, a pięcioramienne lekkie felgi były sportowym akcentem.
W środku producent starał się używać jak najmniej drewnianych wykończeń, ponieważ ten element nie pasował do klientów samochodów sportowych. Niemniej jednak oferował skórzaną tapicerkę, z kubełkowymi siedzeniami z przodu i profilowaną kanapą dla dwóch osób z tyłu. W zależności od wykończenia, samochód był wyposażony w duży system infotainment z kolorowym ekranem na centralnym panelu.