W 1979 roku Jaguar wprowadził na rynek mocno odmienioną wersję modelu XJ, znaną jako seria III. Była to najbardziej udana wersja pierwszej generacji XJ, która produkowana była do 1992 roku.
Jaguar był zbyt konserwatywny, aby wprowadzać nowe modele, zwłaszcza że te już produkujące sprzedawały się w dobrych ilościach. Na przykład, seria III była najczęściej produkowaną wersją, z łączną sprzedażą przekraczającą 140 000 jednostek.
Chociaż zachowała oryginalny język projektowania, została nieco przekształcona dzięki artystycznym dotykom Pininfariny. Jej cztery reflektory były elegancko umieszczone na masce, a ich linie i zaokrąglenia tworzyły harmonijną całość. Chromowana kratka wyraźnie dominowała na środku, podczas gdy „skaczący kot” umieszczono z tyłu, aby chronić pieszych. Niemniej jednak w niektórych krajach dyskutowano już na temat tego elementu, uznając go za niebezpieczny. Z boku auto miało nowe, wbudowane klamki, ale ogólny kształt nadal był płynny. Co więcej, Jaguar produkował ten model w dwóch wersjach rozstawu kół. Dłuższa wersja uważana była za ekskluzywne limo, tuż poniżej renomowanego Rolls-Royce’a.
Z parą kubełkowych foteli z przodu, oddzielonych konsolą centralną z podłokietnikiem, XJ zapewniał wysoki komfort wszystkim pasażerom. Niezależnie od tego, czy był to model automatyczny, czy z manualną skrzynią biegów, dźwignia zmiany biegów/wyboru znajdowała się na konsoli centralnej. Z tyłu kanapa była profilowana dla dwóch pasażerów, z składanym podłokietnikiem w środku.