Model Jarama z 1970 roku był ostatnim pojazdem Lamborghini z silnikiem z przodu, aż do off-roadowego modelu LM002 z 1986 roku i starał się zdobyć serca amerykańskich klientów.
Oferując projekt, który można albo pokochać, albo znienawidzić, Jarama wzięła swoją nazwę od hiszpańskiego toru wyścigowego, mimo że była modelem GT. Lamborghini sprzedało ją w wersjach GT i GTS, a wyprodukowano jedynie 328 sztuk. Po tym, firma skupiła się na supersamochodach z silnikiem umieszczonym w środku, które były znacznie bardziej atrakcyjne, a włoski producent przegrał rywalizację z głównym konkurentem, Ferrari.
Po zaokrąglonych liniach swojego poprzednika, Islero, Jarama przyciągała uwagę kształtem przypominającym klin, który wyglądał dość imponująco. Z przodu miała półzakryte, okrągłe reflektory. Kierunkowskazy umieszczono w metalowym zderzaku przednim. Płaska maska miała dwa wloty powietrza po bokach, które dostarczały zimne powietrze do silnika. Z boku dach lekko unosił się w stronę końca i miał opadający tył. Pomimo stylizacji hatchback, Jarama miała pokrywę bagażnika, która otwierała się bez tylnej szyby.
Wnętrze Jarama oferowało cztery miejsca, chociaż dostęp do tylnych siedzeń był bardzo utrudniony, ponieważ przednie nie miały funkcji pochylania. Lamborghini zamontowało wysoką konsolę środkową, w której znalazł się dźwignia zmiany biegów i przyciski do elektrycznych szyb. Producent samochodów wybrał nietypowe miejsce na radio, umieszczając je między siedzeniami, z przodu, w kierunku centralnej konsoli. Było łatwe do osiągnięcia, jeśli kierowca wiedział, gdzie znajdują się każde z przycisków i pokrętło.