Miura uważana jest za pierwszego nowoczesnego superauta wszech czasów, a Lamborghini odważyło się wprowadzić ją do produkcji seryjnej, mimo że pierwotnie była jedynie koncepcją.
Marcello Ghandini miał zaledwie 22 lata, gdy projektował Miurę w studiu Bertone. Cztery lata później producent samochodów zmodyfikował model, aby dostosować go do regulacji wyścigowych FIA z załącznika J. To doprowadziło do kilku zmian, które uczyniły Miurę jeszcze szybszą, a projekt nazwano Jota.
Forma Miury przypomina rzeźbę wyrzeźbioną przez wiatr z bloku lodu. Fale nad przednimi nadkolami powtórzono na tylnych. Jej jedyną wadą projektową było to, że przy większych prędkościach mogła unosić się od strony aerodynamiki. Aby to naprawić, zespół pracujący nad SV/J zmienił przód samochodu. Zainstalowano stałe reflektory pod przezroczystymi soczewkami oraz zintegrowany spoiler, którego profil miał zwiększyć siłę docisku osi przedniej. Po zaprezentowaniu prototypu i uzyskaniu zatwierdzenia FIA, Lamborghini wykorzystało pewne modyfikacje do zbudowania wersji SV/J w 1971 roku, na bazie Miury SV.