Lancia Beta Montecarlo miał być zamiennikiem dla starzejącego się Fiata 124 Coupe. Jednak Fiat zdecydował się na tańszą alternatywę zaprojektowaną przez Bertone, w związku z czym Montecarlo, zaprojektowane przez Pininfarinę, dołączyło do rodziny Beta Lancii.
Pomimo logo Lancii, Montecarlo było bardziej dziełem Pininfariny, będąc pierwszym autem zaprojektowanym całkowicie przez włoskiego carrozzeria.
W 1974 roku Lancia Beta Montecarlo została zaprezentowana na 45. Międzynarodowym Salonie Samochodowym w Genewie. Można by łatwo dać się zwieść jej nazwie, ale Beta Montecarlo miała niewiele wspólnego z rodziną Beta.
Lancia Beta Montecarlo miała silnik umieszczony z tyłu i napęd na tylne koła, w przeciwieństwie do modeli Beta z napędem na przednie koła i silnikiem z przodu.
Paolo Martin z Pininfariny nadał Montecarlo czysty i nowoczesny kształt, z kwadratowym tyłem i przodem, a także charakterystyczną parą skrzydeł po bokach tylnego okna prowadzącego do klapy silnikowej otwieranej na boki. Przednia część auta była wyposażona w prostokątne reflektory, a przód samochodu owinięto czarnym plastikiem.
Początkowo Montecarlo miało być wyposażone w silnik V6 o pojemności 3,0 litra, jednak ostatecznie zastosowano mniejszą jednostkę 2,0 litra z powodu kryzysu naftowego w połowie lat 70-tych. Przy tak małej jednostce, osiągi samochodu nie były oszałamiające, oferując jedynie 118 KM. Połączone z 5-biegową skrzynią manualną, Montecarlo potrzebowało około 9 sekund, aby osiągnąć prędkość 100 km/h.