Lancia wprowadziła model Fulvia Berlina (sedan) jako samochód klasy wyższej, który był technologicznie zaawansowany jak na swoje czasy.
Włoski producent samochodów był znany przede wszystkim z aut sportowych oraz swoich osiągnięć technologicznych na przestrzeni lat. Już w 1922 roku zaczął produkować pojazdy z nadwoziem samonośnym, a od czasów I wojny światowej stosował silnik V-4. W latach 60. Lancia miała trzy linie modeli, a Fulvia była tym, który zajmował czołową pozycję. To właśnie tym samochodem jeździło kierownictwo firmy. Sześć lat po premierze, pojazd przeszedł pewne zmiany.
Na zewnątrz wyróżniała go urokliwa prostota. Bez emblematów, tylko odwrócona trapezoidalna kratka przypominała markę. Jego cztery okrągłe reflektory były podobne do wielu innych samochodów, w tym Fiatów czy Alf. Zaokrąglone krawędzie nadwozia i prosty wygląd szyby sprawiały, że pojazd wyglądał zwyczajnie, ale nie nudno.
Wnętrze Fulvi było niezwykle przestronne jak na ówczesne samochody. Dzięki napędowi na przednie koła nie było tunelu przekładniowego, co pozwoliło producentowi na stworzenie Fulvi z płaską podłogą. Z przodu znajdowały się dwa płaskie fotele, a z tyłu ławka. Tapicerka skórzana była oferowana jako opcja, podczas gdy standardowa Fulvia miała fotele materiałowe. Deska rozdzielcza była płaska i nisko zamontowana, z liniowym prędkościomierzem oraz kilkoma wskaźnikami temperatury płynu chłodzącego, ciśnienia oleju, amperomierza i poziomu paliwa.