Lancia wprowadziła model Lambda w 1922 roku, a był to rzeczywiście samochód jak żaden inny na drodze, dzięki zaawansowanym rozwiązaniom inżynieryjnym wymyślonym przez geniusza Vincenzo Lancię.
W latach 20. wszystkie samochody opierały się na tych samych zasadach: sztywnym podwoziu, dwóch sztywnych osiach, silniku rzędowym lub V oraz hamulcach z przodu. Lambda była inna. To był samochód produkcyjny z konstrukcją monocoque, który wykorzystywał przednie niezależne zawieszenie, unikalny silnik V-4 o kącie 17 stopni oraz hamulce bębnowe we wszystkich rogach. To sprawiało, że był wyjątkowy, ale klienci nie byli zadowoleni, że nie mogli zamówić nadwozia od różnych karoserów.
Vincenzo Lancia inspirował się łodziami, gdy projektował strukturę samochodu. Panele boczne, przegroda ogniowa i wsparcie siedziska przyczyniły się do sztywności konstrukcji. Udowodnił swoje rozwiązanie, schodząc po schodach bez jakichkolwiek problemów. Ale zmagał się z płaskim, pionowym chłodnicą z przodu oraz płaskimi panelami i szybą. Zgiął pokrywę komory silnika, co wyróżniało go spośród innych producentów samochodów.
Mimo że nie chciał, aby Lambda była luksusowym pojazdem, zaprojektował wnętrze z wystarczającą ilością miejsca na ławkę z przodu oraz zakrzywioną kanapę z tyłu. Deska rozdzielcza była prosta, z wskaźnikami zamontowanymi na pochylonej płycie pod osłoną, co ułatwiało kierowcy ich widoczność przy pełnym słońcu.