Nie ma wątpliwości, że Lancia Stratos była jednym z najbardziej fantastycznych samochodów, jakie kiedykolwiek powstały, wygrywając Mistrzostwa Świata w Rajdach trzy razy z rzędu w latach 1974-1976.
Lancia zaprojektowała ten samochód z myślą o wygranych w rajdach i świetnie jej to wyszło. Początkowy koncept został stworzony przez studio Bertone i zaprezentowany na Targach Motoryzacyjnych w Turynie w 1971 roku pod nazwą Stratos Zero. Włoski producent wykorzystał silnik z Ferrari Dino (które, na marginesie, nie nosiło znaczka Ferrari). Fiat zbudował silniki 500, które były potrzebne do uzyskania homologacji FIA.
Wymogi wyścigowe wpłynęły na nietypowy wygląd samochodu. Z przodu posiadał podnoszone światła, które poprawiały aerodynamikę. Jego wyjątkowo kształtowana szyba miała stały promień, co redukowało zniekształcenia. Mimo że wyglądały na grube, słupki B były cieńsze, ale pokrywa silnika je wydłużała. Lancia postanowiła zamontować masywną tylną pokrywę, która otwierała się razem z tylnymi błotnikami i tylną osłoną. Z tyłu, zestaw okrągłych świateł tylnych, zapożyczony z modelu Dino, dopełniał design krótkiego Stratos.
Lancia zbudowała wnętrze Stratos w oparciu o Sandro Munariego, swojego głównego kierowcę rajdowego, który miał 1,76 m wzrostu. Jak przystało na pojazd wyścigowy, Stratos HF Stradale oferował minimalną przestrzeń wewnętrzną, ale miał kilka nietypowych rozwiązań. Kształt drzwi pozwolił producentowi na zainstalowanie dużych kieszeni wewnątrz, dzięki czemu kierowca i pilot mogli schować swoje kaski. Szyby boczne były stałe, ale miały przesuwany fragment dla wentylacji.