Nazwa Defender została wprowadzona na rynek w 1990 roku jako prawdziwy następca modelu Land Rover 90/110, co ponownie wzbudziło zainteresowanie twardymi pojazdami terenowymi.
Z bogatą historią za sobą oraz z podobnym kształtem nadwozia, Defender spełniał swoje zadanie, oferując autentyczne, ekstremalne doświadczenia. Mimo to, nowe przepisy dotyczące bezpieczeństwa i emisji zmusiły producenta do wprowadzenia ulepszeń. W 1997 roku model 1990 Defender musiał dostosować się i stać się bardziej przyjazny dla środowiska.
W czasie jego rozwoju, Land Rover był własnością Forda, a producent z niebieskim owalem dostrzegł w modernizacji okazję do sprzedania większej liczby swoich silników turbo-diesel Transit. Land Rover musiał zrezygnować z silnika TD5 o pojemności 2.4 litra. Nowa jednostka była krótsza, ale wyższa, co wymusiło modyfikację maski. Maska zyskała wyraźne wypukłość, a szczeliny wentylacyjne usunięto z dolnej części szyby czołowej.
Defender 110 miał dłuższy rozstaw osi (110 cali), co zapewniło więcej miejsca wewnątrz. Z powodu przepisów dotyczących bezpieczeństwa producent musiał zainstalować tylko fotele zwrócone w stronę jazdy, co ograniczyło liczbę miejsc do maksimum siedmiu, w porównaniu do dziewięciu wcześniej, gdy w bagażniku znajdowały się ławki montowane po bokach. Land Rover zamontował modułową deskę rozdzielczą, co ułatwiło proces produkcji wersji lewo- i prawostronnych. Nowa jednostka HVAC została umieszczona w centralnej części deski, a klimatyzacja miała osobne wentylatory.