Po śmierci założyciela firmy, Wilhelma Maybacha, w 1929 roku, kierownictwo przejął jego syn, Karl, który musiał zmierzyć się z trudnościami Wielkiego Kryzysu w latach 30., próbując oferować luksusowe pojazdy w niższej cenie.
Model DSH, dostępny w wersjach zamkniętej i otwartej, a także jako sama ramka, nie odniósł takiego sukcesu, jakiego oczekiwał Karl Maybach. Mimo to producent zdołał sprzedać około 50 egzemplarzy.
DSH Cabriolet był większym samochodem niż model W5, który zastępował, charakteryzował się dłuższym rozstawem osi oraz ulepszoną karoserią. Podobnie jak w Mercedes-Benz, reflektory zamontowano na zakrzywionej belce poprzecznej wspieranej przez przerośnięte, zakrzywione błotniki. Chłodnica była otoczona chromowanym wykończeniem, dopasowanym do wspornika i zderzaka. Ponieważ Maybach był wcześniej firmą lotniczą, inżynierowie mieli sporą wiedzę na temat aerodynamiki i pochylili przednią szybę, aby zmniejszyć opór powietrza. Kabriolet miał cztery drzwi, przy czym obie były zawiasowe na słupku B. Z tyłu, za strefą pasażerską, zamontowano zewnętrzny bagażnik.
Maybach wyposażył kabinę w luksusowe wykończenia, w tym skórzane tapicerki oraz drogie drewniane insertów na desce rozdzielczej i drzwiach. Dodatkowo, na tylnej części oparć przednich siedzeń zamontowano uchwyt, aby pasażerowie z tyłu mogli łatwiej wysiadać. Dziwnie jednak, boczne okna nie były składane, a jedynie demontowane wraz z ramą.