Po Wielkiej Depresji Niemcy zaczęły odbudowywać swoją gospodarkę, a Maybach zmagał się z przetrwaniem na rynku zdominowanym przez Mercedes-Benz. Mimo to, nie zamierzał się poddawać.
W przeciwieństwie do swojego głównego rywala, Maybach nie potrafił produkować przystępnych cenowo samochodów. W odróżnieniu od Mercedesa, który tworzył nowe modele od podstaw, Maybach starał się produkować te same duże, imponujące pojazdy, ale z mniejszymi silnikami. Typ SW35/SW38 został opracowany tuż po Wielkiej Depresji jako samochód luksusowy z sześciocylindrowym silnikiem w układzie rzędowym pod maską.
Maybach miał już swój sposób na tworzenie samochodów i zastosował go w nowym modelu. Umieścił reflektory na szczycie zakrzywionych, szerokich błotników, które otaczały komorę silnika, co pozwoliło na oczyszczenie przestrzeni chłodzenia przed chłodnicą. Podobnie jak inne produkty Maybacha, ten model miał imponującą, lekko V-kształtną atrapę chłodnicy, umieszczoną za końcami podwozia, co miało na celu jej ochronę. Za zakrzywionymi błotnikami producent zamontował koła zapasowe, jedno po każdej stronie pojazdu. W zależności od specyfikacji klienta, mógł montować drzwi przednie z zawiasami z tyłu lub z przodu, podczas gdy tylne były zawsze z zawiasami z tyłu. Dzięki temu, gdy obie pary drzwi były otwarte, tworzyły dużą przestrzeń między słupkami A i C. Była to odważna innowacja, ale ponieważ SW35/SW38 był zbudowany na bazie podwozia, działało to dobrze.
Wnętrze było luksusowe, z całkowicie skórzanym wykończeniem. Przednie fotele były szerokie i miały uchwyty do trzymania z tyłu, co ułatwiało pasażerom z tyłu wsiadanie i wysiadanie z pojazdu.