Kiedy rozpoczęła się II wojna światowa, większość producentów samochodów musiała dostosować się do nowych warunków, jednak Maybach uważał, że ma misję do spełnienia, a była nią produkcja ekskluzywnych pojazdów.
Wprowadzenie serii SW 42 w 1939 roku miało na celu przyciągnięcie zamówień od rządu Niemiec. Niestety, Mercedes-Benz był preferowanym producentem samochodów przez III Rzeszę, więc Maybach musiał polegać tylko na kilku bogatych klientach. Ponadto, podczas gdy większość samochodów była karosowana przez innych producentów nadwozi, takich jak Spohn czy Vysoke Myto, oferował również nadwozie marki Maybach, które choć nie było zbyt nowoczesne w wyglądzie, to jednak wyróżniało się doskonałą jakością.
Cabriolet SW 42 dzielił z sedanem tę samą przednią część. Miał długie, z valentami przednie błotniki, które przechodziły w boczne stopnie w stronę tylnych błotników. Konstrukcja nadwozia na ramie pozwalała na czterodrzwiowe otwarte nadwozie z demontowalnymi bocznymi oknami. Składany dach z płótna był schludnie złożony za tylnymi pasażerami, a można go było całkowicie usunąć, aby uzyskać smuklejszy wygląd samochodu. Drzwi otwierane ku tyłowi umożliwiały kierowcy i osobie siedzącej obok szybką ewakuację z pojazdu, a pasażerowie mogli otworzyć drzwi otwierane ku przodowi.
W środku, kabina wyłożona skórą miała szerokie fotele kubełkowe z przodu oraz wygodną tylną kanapę, wystarczająco szeroką, aby pomieścić trzy osoby. Jako luksusowy element, tylni pasażerowie mieli dostęp do szafki z szufladami i drzwiczkami, gdzie mogli przechowywać butelki, kieliszki czy kosze piknikowe.