Do 1926 roku Maybach był już uznawany za producenta luksusowych samochodów, a model W5 stanowił szczytowe osiągnięcie niemieckiej marki.
Podczas gdy główny konkurent, Mercedes-Benz, oferował wiele pojazdów w różnych kształtach i rozmiarach, Maybach starał się dotrzymać mu kroku, oferując wersję kabrioletu dla modelu W5. Niestety, producent samochodów nie miał takiej samej zdolności produkcyjnej jak jego konkurent z Stuttgart oraz nie mógł sprzedawać po niższych cenach. Dodatkowo, marka z trójramienną gwiazdą dysponowała lepszą konstrukcją podwozia.
W5 miał krótki zwis z przodu, chroniony wąskim zderzakiem zamontowanym bezpośrednio na podwoziu przed resorami piórowymi. W kabinie producent zainstalował płaską, pionową przednią szybę z parą wycieraczek zamontowanych u góry. Aby zapewnić lepszą ochronę przed wiatrem, Maybach dodał zestaw okien po bokach dla pasażerów z przodu. Pasażerowie z tyłu, z drugiej strony, byli narażeni na warunki atmosferyczne, gdy dach był opuszczony. Maybach również o tym pomyślał i stworzył panele bocznych szyb, które były montowane na tylnych drzwiach, chociaż to rozwiązanie działało tylko przy podniesionym dachu.
Wnętrze oferowało dużo przestrzeni z tyłu, dzięki kanapie zamontowanej nad tylną osią. Kierowca mógł cieszyć się drewnianą deską rozdzielczą oraz centralnie umieszczonymi wskaźnikami otoczonymi chromowanymi wykończeniami. Jak to zwykle bywa w tym segmencie, tapicerka była wykonana z prawdziwej skóry, zapewniając wysoki poziom komfortu. Składany dach z materiału można było zwinąć za tylnymi siedzeniami.