Maybach potrzebował nowego modelu, aby utrzymać przewagę nad konkurencją, a model W3 nie był do tego wystarczająco dobry, dlatego Karl Maybach wprowadził W5 w 1928 roku.
Kiedy W3 pojawił się na rynku w 1921 roku, był zaawansowanym samochodem jak na swoje czasy, ale już po siedmiu latach był uznawany za przestarzały. Klienci oczekiwali więcej, a producent czuł się zobowiązany do spełnienia tych oczekiwań. W ten sposób Maybach wprowadził W5 w 1926 roku, a dwa lata później zaprezentował ulepszoną wersję SG z otwieranym dachem.
To nie była tylko wersja kabriolet dla znanego już modelu W5, ale ewolucja, którą można było zauważyć na zewnątrz. Przedni pas charakteryzował się lekko V-kształtną atrapą chłodnicy z metalową siatką przed chłodnicą i chromowanym wykończeniem. Jego reflektory były podparte pionowymi wspornikami, zamiast poziomych listew, jak w innych samochodach tamtej epoki. Maybach zdecydował się na krótsze przednie błotniki zamiast wydłużonych i umieścił zapasowe koła za nimi, po obu stronach komory silnika. Z tyłu, za kabiną, producent umieścił bagażnik, który był dostępny z zewnątrz.
Wewnątrz luksusowa kabina oferowała miejsce dla czterech osób. Pasażerowie z tyłu mieli do dyspozycji podnóżki, składany stół, a nawet rozsuwane szklane panel między przednimi a tylnymi siedzeniami. Okna korbowe były kolejną luksusową opcją w czasach, gdy wiele samochodów wciąż oferowano bez szyb bocznych. Ale nie Maybach.