Po I wojnie światowej Maybach nie mógł już produkować silników do samolotów, więc skupił się na rozwijającym się przemyśle motoryzacyjnym, tworząc jedne z najbardziej luksusowych i ekskluzywnych pojazdów tamtych czasów.
W 1930 roku niemiecki producent samochodów wprowadził na rynek luksusowy model Zeppelin Doppel-Sechs (podwójna szóstka), który był oferowany jako podwozie, pojazd zamknięty lub kabriolet. Marka Maybach-Motorenbau była już znana, a pomimo kryzysu gospodarczego tamtych lat, model DS7 zdołał znaleźć swoich nabywców.
Karl Maybach zaprojektował ten wielki pojazd z myślą o zamożnych klientach. Efektem był luksusowy samochód, który na przedzie chłodnicy miał znak Zeppelin, zamontowany na łukowatej belce, wspieranej przez przednie błotniki pomiędzy reflektorami. Gruby metalowy zderzak zamontowany na końcach podwozia nadawał samochodowi bardziej solidny wygląd. Przednie błotniki służyły również jako podporę dla opon zapasowych, umieszczonych po obu stronach pojazdu, obok komory silnika. Dodatkowo, Maybach oferował model DS7 z dwoma lub trzema oknami bocznymi, w zależności od długości samochodu. Krótsza wersja była bardziej sportowa, zaprojektowana przede wszystkim z myślą o kierowcy, a nie pasażerach.
Wnętrze, w przeciwieństwie do wersji z twardym dachem, kabriolet miał cztery miejsca, z większą przestrzenią z tyłu w wersji o wydłużonym rozstawie osi. Ten model był również przeznaczony dla urzędników, władców krajów lub królów, aby mogli wstać i pozdrowić swoich ludzi, jeśli mieli na to ochotę. Maybach zadbał o wszystko, używając wyłącznie drogich materiałów: skóry, drewnianych wykończeń, a nawet złota.