Po I wojnie światowej, Maybach nie mógł produkować silników dla przemysłu lotniczego, a Karl Maybach kontynuował dziedzictwo swojego ojca, wprowadzając w 1931 roku model DS8 klasy premium.
Po śmierci Wilhelma Maybacha w 1929 roku, jego syn przejął kierownictwo w ekskluzywnej fabryce samochodów. W zaledwie dwa lata stworzył nową linię: Doppel-Sechs 8. Ponieważ był to najwyższy model oferowany przez jego firmę, nadano mu nazwę Zeppelin.
Oferując moc, komfort i styl w cenie, na którą stać było tylko nielicznych, Zeppelin DS8 Cabriolet był pojazdem zaprojektowanym jako samochód turystyczny na długie trasy. Ważył tyle, że wymagał posiadania komercyjnego prawa jazdy i miał większe wymiary niż większość luksusowych aut z tamtej epoki. Co więcej, agencje rządowe nie chciały ich kupować. Z przodu samochodu znajdowały się duże, barokowe błotniki z łukowatym pasem między nimi, który podpierał duże okrągłe reflektory. Charakterystycznym elementem dla tej marki była pionowa, wystająca chłodnica. W odróżnieniu od swojego brata limuzyny, Cabriolet miał inne panele karoserii z grubą, opadającą linią, która rozpoczynała się przy chłodnicy i szła aż do tyłu samochodu, otaczając kabinę. Dach z materiału był składany i przechowywany za ostatnim rzędem siedzeń, nad bagażnikiem.
Producent zamontował luksusowe wnętrze z wykończeniem ze skóry, okleiną drewnianą i chromowanymi metalowymi elementami przy przyciskach i wskaźnikach. Oferował miejsce dla maksymalnie ośmiu pasażerów w wersji z długim rozstawem osi. Środkowy rząd siedzeń był typu składanego, co zapewniało więcej miejsca na nogi dla pasażerów w ostatnim rzędzie. Po bokach Maybach zamontował wymienne panele okienne.