Maybach zamontował silniki V12 w słynnych sterowcach Zeppelin i użył tych samych jednostek napędowych do stworzenia inżynieryjnych monumentów na drogach. A następnie poprosił Spohna o zbudowanie reszty.
Nazwa Zeppelin była używana tylko dla najekskluzywnych samochodów budowanych przez Maybacha. W 1930 roku niemiecka firma zaprezentowała na Salonie Samochodowym w Paryżu model DS8. Ekskluzywna (i bardzo droga) limuzyna Maybach była zamawiana przez królów, cesarzy i bardzo bogatych ludzi. Wkrótce zaoferowano również model kabrioletu. Jednak, jak to miało miejsce w tamtych czasach, karoserię podpisał producent nadwozi Spohn. Spohn wyposażył około 80% podwozi Maybacha.
Duży kabriolet był aerodynamicznie badany, aby zminimalizować opór powietrza. Stąd też nazwa „stromlinien” (opływowy). Mimo że duży chłodniczy był jak mur ceglasty z przodu samochodu, reszta miała opływowy kształt. Duże przednie błotniki wydłużono z tyłu do dolnej części tylnych błotników. Drzwi z zawiasami z tyłu zostały wycięte w taki sposób, aby umożliwić przejście wydłużonego błotnika. Bagażnik był pochylony i po zamknięciu tworzył aerodynamiczny kształt.
Wnętrze samochodu miało drewniane wykończenie deski rozdzielczej. Sześć analogowych wskaźników na panelu znajdowało się w srebrnych okręgach. Duże, czteroramienne koło kierownicy miało mały dźwignię do regulacji stosunku mieszanki powietrza do paliwa. Mimo że samochód miał cztery bardzo duże siedzenia, ławka była w większości wykorzystywana na bagaż.