Mazda wprowadziła czwartą generację modelu 626 w 1988 roku, a był to jeden z najbardziej komfortowych samochodów eksportowanych z Japonii. Dostępny był w trzech wersjach nadwoziowych, w tym w stylu hatchback z opadającą linią dachu.
Pomimo dużego doświadczenia w inżynierii motoryzacyjnej, Mazda miała problem z odnalezieniem swojej tożsamości wizualnej. Było to widoczne w kształcie nadwozia 626 z 1988 roku, który był solidnym i niezawodnym pojazdem, ale z kontrowersyjnym designem, zwłaszcza w wersji hatchback.
Era samochodów o kwadratowym wyglądzie już minęła, ale projektanci Mazdy zostali zaskoczeni. Próbowali zaokrąglić krawędzie, ale nie przyniosło to szczególnych efektów. Proste, prostokątne reflektory miały delikatnie ścięte rogi, a płaska osłona chłodnicy z czarnymi poziomymi szczelinami. W tamtym czasie Mazda nie miała własnego loga; widniała jedynie nazwa napisana chromowanymi literami. Z tyłu, japoński producent starał się nadać samochodowi sportowy wygląd, tworząc opadający, hatchbackowy tył. Jednak nie był to styl Audi Avant. Był gdzieś pomiędzy hatchbackiem a sedanem.
Wewnątrz japońscy projektanci zamontowali wygiętą deskę rozdzielczą z garbem nad zestawem wskaźników. Nie miała typowych ukośnych linii, które były charakterystyczne dla większości konkurentów na rynku. Wloty powietrza były zintegrowane z centralnym panelem i znajdowały się powyżej środkowej linii deski. Z tyłu producent zamontował dzieloną kanapę, która mogła poszerzać przestrzeń bagażową.