Mazda wprowadziła szóstą generację średniej wielkości sedana 626 w 1997 roku, współpracując z Fordem w ramach AutoAlliance International.
Chociaż wersje amerykańska, europejska i australijska różniły się od siebie, 626 dzielił pewne komponenty. Wszystkie oparte były na tej samej platformie GF, co oznaczało niezależne zawieszenie z przodu i z tyłu.
Mazda starała się nadać samochodowi subtelny wygląd, co udało się aż za dobrze. Nie wyróżniał się na parkingach. Chromowana listwa nad małym grillem i wąskie, ale szerokie reflektory nie miały nic specjalnego. Podczas gdy ten sam producent inspirował się kształtami RX7, nie potrafił tego samego osiągnąć w modelu, który miał sprzedawać się w dużych ilościach. Szyba przednia i tylna miały zbliżony kąt nachylenia w stronę dachu. Czterodrzwiowa wersja, popularna w USA i Japonii, nie miała dodatkowego przeszklonego obszaru za tylnymi drzwiami, ale oferowała bagażnik otwierany zdalnie.
Wnętrze samochodu było przestronne, ale tylni pasażerowie byli zakłócani przez wysoki tunel środkowy. To było związane z platformą, którą Mazda wykorzystała w dostępnych w Japonii wersjach z napędem na wszystkie koła. W podstawowych wersjach wyposażeniowych 626 miał welurową tapicerkę, ale skórzane fotele były dostępne w wyższych wariantach. Z przodu zaokrąglona deska rozdzielcza wyposażona była w centralne miejsce na elementy sterujące klimatyzacją oraz system audio.