W 1936 roku na Międzynarodowych Targach Motoryzacyjnych w Berlinie Mercedes-Benz zaprezentował modele 170 V, 170 H oraz 260 D. Model 170 V był istotnym elementem dziedzictwa firmy.
Prace nad nowym modelem 170 V rozpoczęły się w 1933 roku pod kierunkiem głównego inżyniera projektanta, dra Hansa Nibla oraz projektanta Maxa Wagnera. 170 V miał być tańszą wersją standardowego Mercedesa, z silnikiem umieszczonym z przodu, a jego wprowadzenie planowano na trzy lata. Tak powstał model 170 V.
Wersja kabriolet dzieliła tę samą ramę z resztą serii W136. Pomimo dłuższego rozstawu osi, nowa konstrukcja była lżejsza o około 50 kg i sztywniejsza niż wcześniej stosowana ramka typu box-section w modelu 170. Samochód charakteryzował się długą maską, krótką kabiną oraz spłaszczonym tyłem, w którym znajdował się koło zapasowe. Typowy dla Mercedesa gril z przodu był wysoki i wąski. W przeciwieństwie do innych modeli Mercedesa z tamtej epoki, reflektory były umieszczone na przednich błotnikach, a nie na chromowanej belce.
Był to roadster dla tych, którzy nie mogli sobie pozwolić na droższy model, a Mercedes-Benz nie chciał stracić tych klientów na rzecz BMW, które już miało na rynku dwumiejscowy kabriolet. Dla tych, którzy pragnęli czteroosobowego kabrioletu, Mercedes-Benz stworzył model Cabriolet B, który miał tę samą ramę i układ napędowy, ale z dłuższą kabiną i krótszym tyłem.