Model W123 E-Class odniósł ogromny sukces, a w 1977 roku wprowadzono wersję coupe, aby zastąpić poprzednią wersję średniej wielkości sportowego pojazdu. Choć nie był aż tak sportowy.
W przeciwieństwie do poprzedniej generacji, coupe W123 E-Class miało krótszy rozstaw osi niż czterodrzwiowy sedan, o 85 mm (3,3”). Ta modyfikacja pozwoliła na lepszy design nadwozia. Usunięcie słupka C sprawiło, że karoseria wyglądała jak kabriolet z podniesionym dachem. Tego rodzaju nadwozie nazywano „fałszywym kabrioletem”. Miało wiele wspólnych części z czterodrzwiowym sedanem, co ułatwiało logistykę i dostępność części zamiennych.
Wnętrze oferowało wystarczająco miejsca dla czterech dorosłych osób, chociaż pasażerowie z tyłu niekoniecznie czuliby się komfortowo podczas długiej podróży. Zestaw wskaźników składał się z trzech dużych tarcz o nietypowym układzie. Jedna z tarcz miała trzy wskaźniki, w środku znajdował się prędkościomierz, a po prawej stronie duży, tradycyjny zegar analogowy, ale brakowało obrotomierza. Auto było wyposażone w 4-biegową skrzynię manualną lub 4-biegową automatyczną.
Na przestrzeni lat pojazd oferował różne silniki, zaczynając od silnika gaźnikowego o pojemności 2.3 litra, a kończąc na jednostkach z wtryskiem paliwa. Specjalna wersja silnika diesla została stworzona dla USA. To był model 300 CD, który oferował 80 koni mechanicznych. Ten dziwny model zbudowano, aby pomóc Mercedes-Benz osiągnąć „średnią korporacyjną oszczędność paliwa”. Poprzez dostosowanie systemu wtryskowego silnik generował 88 koni. W 1981 roku zastąpiono go jednostką turbodiesel o tej samej pojemności 3.0 litra, która oferowała 125 koni.