Mercedes-Benz zaprezentował model W123 Klasy E w 1973 roku, a cztery lata później wprowadził na rynek wersję z wydłużonym rozstawem osi, model V123.
Niemiecki producent samochodów premium miał długą tradycję w tworzeniu wersji z wydłużonym rozstawem osi. Pojazdy te często wykorzystywane były jako samochody dowozowe dla hoteli, firm taksówkarskich czy nawet w transporcie dyplomatycznym. W zależności od przeznaczenia, producent montował w nich więcej lub mniej wyposażenia.
Model V123 miał długość 5,355 mm (17,6 stopy), co czyniło go o 630 mm (2 stopy) dłuższym od standardowego sedana W123. Posiadał tę samą przednią część nadwozia z prostokątnymi, poziomymi reflektorami i kierunkowskazami zamontowanymi w narożnikach. Obie wersje miały okrągłe reflektory przeznaczone na niektóre rynki, ponieważ prostokątne były nielegalne (w USA). W przeciwieństwie do amerykańskich limuzyn, Mercedes-Benz zamontował tylne drzwi na słupku B i dołączył dodatkowy panel za nimi, co prowadziło do niezwykle długich tylnych błotników.
Wnętrze pojazdu oferowało wybór różnych wykończeń, a nawet istniała możliwość zamówienia samochodu tylko z nadwoziem i przednimi siedzeniami, podczas gdy niezależni producenci mogli dokończyć kabinę. W standardowej wersji V123 zapewniał miejsce dla sześciu pasażerów z tyłu, z których trzech siedziało zwróconych tyłem.