Dwa lata po wprowadzeniu Grand Mercedes, niemiecki producent samochodów otworzył zamówienia na kilka kolejnych wersji kabrioletów. Wśród nich znajdował się sportowy Cabriolet C.
W 1930 roku Mercedes-Benz zaprezentował Typ 770 (W07) na targach motoryzacyjnych w Paryżu. Celem producenta było odzyskanie tytułu najwspanialszego samochodu na rynku, który wcześniej zdobył inny niemiecki producent, Maybach. Jednak w przeciwieństwie do swojego głównego rywala, marka z trzema gwiazdkami w logo poszerzyła swoją ofertę o więcej modeli, oprócz tych sprzedawanych jedynie jako podwozia.
Cabriolet C korzystał ze skróconego podwozia w porównaniu do pełnowymiarowego modelu 770 i jest jednym z najrzadszych egzemplarzy W07. W przedniej części posiadał charakterystyczny V-kształtny grill. Mercedes-Benz zamontował metalowy zderzak z przodu kół, zespawany z końcami podwozia. Dach z materiału mógł składzać się za kabiną, a dodatkowa osłona chroniła go przed słońcem, gdy był złożony.
Mercedes-Benz wyprodukował Cabriolet C z czterema miejscami i drzwiami otwierającymi się na zawiasach z przodu. Wnętrze było wyposażone w parę foteli z przodu oraz kanapę z tyłu. Ta ostatnia mogła się składać, odsłaniając bagażnik zamontowany z tyłu, do którego dostęp był możliwy z kabiny. Podobnie jak w innych modelach, wnętrze wykończono skórzaną tapicerką oraz drewnianymi akcentami na desce rozdzielczej i panelach drzwiowych.