Dwa lata po debiucie modelu Typ 770 na Paris Motor Show w październiku 1930 roku, niemiecki producent samochodów poszerzył swoją ofertę o kilka innych wersji, w tym Cabriolet D.
W latach 30. XX wieku większość pojazdów opierała się na podwoziu, więc producent nie musiał zbytnio martwić się o karoserię. Co więcej, sprzedawano je nawet w formie „gołej”, co pozwalało klientom wybrać własnych producentów nadwozi do ukończenia pojazdu. Typ 770 również był oferowany w ten sposób, jako podwozie na kołach, z możliwością wyboru dwóch rozstawów osi.
Cabriolet D dzielił podwozie z wersją Tourenwagen (samochód turystyczny) modelu Typ 770, ale miał karoserię bez dachu. W przeciwieństwie do innych wersji kabrioletów z linii W07, Cabriolet D miał cztery drzwi, co ułatwiało wsiadanie i wysiadanie z samochodu. Niemniej jednak, przednia część pojazdu była podobna. Posiadała tę samą V-kształtną osłonę chłodnicy oraz znany już design z dwoma reflektorami wspieranymi przez łukowaty pas połączony z błotnikami. Jako Grand Tourer, Cabriolet D miał półkę za pojazdem, która wspierała skrzynię używaną jako bagażnik.
W środku luksusowy pojazd miał dwa fotele z przodu i ławkę dla dwóch osób z tyłu. Jego kuzyn Grand Tourer miał trzy rzędy siedzeń, ale ponieważ Cabriolet D potrzebował miejsca na składany dach, te rzędy zostały usunięte. Ostatecznie, pojazd był przeznaczony tylko dla czterech osób.