Mercedes-Benz zaskoczył odwiedzających Międzynarodowe Targi Motoryzacyjne i Motocykli w Berlinie w 1938 roku, prezentując model 770, znany jako „Grand Mercedes”.
Była to druga generacja „Grand Mercedes” i poprawiona pod każdym względem. Chassis zaprojektował Max Wagner, który stworzył słynne samochody wyścigowe Silver Arrows (W124 i W154). Wykorzystał swoje umiejętności i wiedzę z zakresu sportu motorowego, aby stworzyć cienkościenną ramę w kształcie owalu, która była lekka i mocna. Musiało tak być, ponieważ samochód był cięższy od niektórych ciężarówek.
Producent zbudował 88 sztuk modelu W150, z czego 46 to były otwarte wersje turystyczne. Ich wyróżniające się chłodnice i grube przednie zderzaki podkreślały moc i wielkość. Długi przód był flankowany po bokach przez zapasowe koła i wydłużone nadkola. Drzwi przednie miały zawiasy z tyłu, podczas gdy tylne były standardowe. Dzięki temu pasażer siedzący z przodu mógł szybko wysiąść i otworzyć tylne drzwi dla pasażerów siedzących z tyłu. Za kabiną producent dodał zakrzywioną, pionową klapę bagażnika.
Wewnątrz producent stworzył spersonalizowane wnętrze, dopasowane do każdego klienta. Ponieważ Mercedes-Benz nie produkował modelu 770 na tej samej linii montażowej co reszta gamy pojazdów, każde wnętrze było ręcznie wykonane. Używane materiały to głównie skóra i forniry drewniane. Z przodu zainstalowano panel wskaźników na środku deski rozdzielczej.