W 1936 roku Mercedes-Benz zaprezentował kompaktowy samochód zaprojektowany z myślą o masach: model 170 H. Był to krok w stronę nowego trendu wśród ambitnych projektantów motoryzacyjnych, którzy odchodzili od sztywnych osi tylnej, w kierunku niezależnego zawieszenia, silnika umieszczonego z tyłu lub w środku oraz opływowej sylwetki.
Nowy trend wyznaczali pionierzy tacy jak Edmund Rumpler, Hans Ledwink, Gustav Rohr i Joseph Ganz, redaktor naczelny magazynu „Motor Kritik”. Ten ostatni był gorącym zwolennikiem samochodów o opływowych kształtach. Inżynierowie ci odegrali kluczową rolę w rozwoju modelu 130 H, który charakteryzował się pełnym wykładzinami wewnątrz, zamiast zwykłych gumowych mat oraz innymi udogodnieniami inspirowanymi luksusowym segmentem rynku.
Model 130 H nie zdołał przekonać nabywców, ale w lutym 1936 roku 170 H (W28) zadebiutował na Międzynarodowych Targach Motoryzacyjnych i Motocyklowych w Berlinie, obok swojego siostrzanego modelu 170 V. Litera „H” oznaczała „Heck motor”, co wskazywało na silnik umieszczony z tyłu, natomiast litera „V” była używana dla wersji z silnikiem z przodu.