Na początku lat 30. świat zmagał się z Wielką Depresją, która zrujnowała wiele firm i ludzi, a Mercedes-Benz znalazł sprytną strategię, by przetrwać: popularny pojazd.
Podczas gdy luksusowe samochody traciły na popularności, niemiecki producent postanowił wprowadzić model Typ 170 (W15) latem 1931 roku. Był to praktyczny pojazd, bez wyszukanych luksusów, ale z nowoczesnymi rozwiązaniami technicznymi jak na tamte czasy. Takie jak niezależne zawieszenie tylne z wahaczem oraz hydrauliczne hamulce, były już znane producentom samochodów, ale zazwyczaj montowano je w znacznie droższych pojazdach. Mimo to, model W15 oferował te rozwiązania w pojeździe wycenionym niżej niż tradycyjne samochody Mercedes-Benz.
Mercedes-Benz nie zainwestował zbyt dużo w projekt zewnętrzny. Model Typ 170 został zaprezentowany z prostą bryłą, która miała krótsze, zaokrąglone błotniki z przodu, otaczające wysoki przedział silnikowy. Płaski chłodnic był otoczony chromowaną ramką i, oczywiście, na jego szczycie znajdowała się charakterystyczna gwiazda z trzema ramionami. Reflektory zamontowane pomiędzy błotnikami, na lekko uniesionej poziomej belce, stały się już znakiem rozpoznawczym Mercedesa, dlatego również zastosowano je w tym modelu. Czterodrzwiowy sedan miał tylne drzwi otwierane do tyłu, co ułatwiało wsiadanie i wysiadanie z pojazdu.
W przeciwieństwie do innych modeli w ofercie producenta, W15 miał zewnętrzny bagażnik zlokalizowany z tyłu pojazdu, w którym umieszczono koło zapasowe, które nie mieściło się po bokach przedziału silnikowego. Choć był to dosyć podstawowy model, wnętrze wykończono materiałami dobrej jakości, takimi jak skóra i drewniane wstawki, bez żadnych krzykliwych akcentów.