W 1937 roku Mercedes-Benz zastąpił model N21 typem 230 N, modelem W143, aby uczynić samochód bardziej atrakcyjnym dla szerszej grupy klientów, ale nie odniósł on dużego sukcesu na rynku.
Mercedes-Benz wprowadził typ 230 N na tym samym podwoziu co jego poprzednik, zachowując tę samą odległość osi, ale nadwozie było dłuższe. To spowodowało pewną dysproporcję w designie, z bardzo długim tyłem. Niemiecki producent zdał sobie z tego sprawę i wprowadził, jako opcję, wersję z wydłużonym rozstawem osi, która okazała się bardziej udana na rynku. Od 1938 roku Mercedes-Benz zrezygnował z wersji N (krótkozwrotną).
Nadwozie było smuklejsze niż w modelu N21, z nieco nachyloną, wystającą przednią kratką chłodnicy. W przeciwieństwie do droższych modeli Mercedes-Benz, typ 230 N miał reflektory zamontowane w nadkolach. Na dole jego chromowany, profilowany zderzak był całkowicie inny niż w poprzedniku. Z tyłu, lekko pochylona tylna część pozwoliła na stworzenie bagażnika, do którego można było dostać się z zewnątrz.
Wnętrze pojazdu było dość przestronne dla czterech dorosłych osób. Jego przednie drzwi, otwierające się do tyłu, ułatwiały pasażerom wysiadanie w porównaniu do większości innych sedanów w tej klasie. To była jedna z przyczyn, dla których specjalne siły nazistowskie korzystały z typu 230 N.